Υπερπολύτεκνοι οι Αγωνιστές του 1821

Νικηταράς - Nikitaras

Του Νίκου Αρβανίτη

«Οι εθνικές γιορτές είναι (ή πρέπει να είναι) ξαναζωντάνεμα μνήμης για κάποια σημαντικά ορό­σημα της ιστορικής πορείας των Εθνών και διδαχής των λαών τους. Για μας τους ‘Ελληνες μια τέτοια γιορτή είναι και η 25η Μαρτίου. Ημέρα που η Εκ­κλησιά μας ευλόγησε τα όπλα τα ιερά των Ελλήνων και οι πρόγονοι μας ορκιστήκανε να τινάξουνε από το σβέρκο τους τον τουρκικό ζυγό. Και να συντρί­ψουν τις αλυσίδες της μαύρης σκλαβιάς.

 

 

Όμως, από ποια πληθυσμιακά στρώματα ξε­πήδησαν εκείνοι οι Γενναίοι που μας χάρισαν τη λευτεριά; Και ποιοι τους έθρεψαν με τέτοια ιδα­νικά; Στην πλειονότητά τους ανήκαν σε πολυμε­λείς οικογένειες ή ήταν οι ίδιοι πολύτεκνοι. ‘Οπως λόγου χάρη οι δυο μεγάλες πολιτικές μορφές του Αγώνα, ο Υψηλάντης και ο Καποδίστριας. Μάλι­στα ο Καποδίστριας, που έγινε ο πρώτος Κυβερ­νήτης της Ελλάδος, είχε 8 αδέρφια. Αλλά κι ο Δε­ληγιάννης είχε 8 παιδιά. Μάλιστα το Δεληγιανναίικο δέντρο ήταν πολύκλαδο.Το ίδιο κι οι πολέμαρχοι, είχαν ή προέρχονταν από πολυπληθείς οικογένειες. Ο Αρχιστράτηγος του Μοριά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε 12 αδέρ­φια. Ενώ η ευρύτερη Κολοκοτρωναίικη φαμίλια έφτιαξε με τα δικά της σπλάχνα ολάκερο στρατό. Πριν ξεσπάσει η Επανάσταση το Κολοκοτρωναίικο ασκέρι, αδέρφια και ξαδέρφια, μπαμπάδες κι ανήψια, έφτασε τους 150 νοματαιους! Ναι, 150 νοματαίοι από την Κολοκοτρωναίικη φύτρα είχαν πά­ρει τα όπλα με αρχηγό το Γέρο του Μοριά, το Θοδωράκη Κολοκοτρώνη.

Κι ο Αρχιστράτηγος της Ρούμελης Ανδρούτσος, πολυφαμελίτης ήταν κι εκείνος. Είχε 5 παιδιά. Το ίδιο πολυφαμελίτης, και μάλιστα υπερπολύτεκνος με 8 παιδιά, ήταν κι ο Πανουργιάς. Ενώ ο Στρατη­γός Μακρυγιάννης ήταν υπερπολύτεκνος με 12 παι­διά!

Πολύτεκνοι ήταν και οι μεγάλοι ναυμάχοι, ο Μια­ούλης, ο Κανάρης κι ο Κουντουριώτης. Ο Ναύαρ­χος Μιαούλης είχε 5 παιδιά. Ο Κωνσταντής Κανά­ρης, ο μπουρλοτιέρης, που τον έτρεμε ο τούρκικος στόλος, ήταν πατέρας 7 παιδιών. Κι ο Κουντου­ριώτης, η μεγάλη κι ωραία αυτή μορφή του Αγώνα, είχε 8 παιδιά.

Από πολύτεκνες οικογένειες προέρχονταν και οι Κληρικοί που πότισαν με το τίμιο αίμα τους το δέ­ντρο της Λευτεριάς: ο Παπαφλέσσας, ο Διάκος, ο Σαμουήλ. Ο ήρωας της μεγάλης μάχης στο Μανιά­κι, που τον θαύμασε και τίμησε το νεκρό του ο ίδιος ο Ιμπραήμ Πασάς, ο Παπαφλέσσας, είχε 18 αδέρ­φια. Κι ο Διάκος, ο ήρωας της Αλαμάνας, 12, ενώ ο ηγούμενος Σαμουήλ, ο μαρτυρικός καλόγερος που το θάνατο, προτίμησαν τη λευτεριά της ψυχής τους!..

Κι η Δέσπω έβαλε, φωτιά στο μπα­ρούτι! Στιγμές ηρωισμού κι αυτοθυ­σίας που τόσο παραστατικά μας διασώζει το δημοτικό τραγούδι:

“Δαυλί στο χέρι νάρπαζε, κόρες, και νύφες κράζει.”

«Σκλάβες Τούρκων μη ζήοουμε, παιδιά μ’, μαζί μου ελάτε».

“Και τα φυσέκια άναψε, κι όλοι φωτιά γενήκαν.”

Τέτοια ήταν η πολύτεκνη μάνα κείνα τα μαύρα χρόνια της μακραίωνης σκλαβιάς. Κι έτσι γαλούχη­σε τα παιδιά της. Χωρίς… οικογενειακούς προ­γραμματισμούς. Με μόνη έγνοια την Ελλάδα! Είχε κλείσει στα στήθια της την πίστη στο Θεό και την ελπίδα της Λευτεριάς. Κι αυτή την πίστη κι αυτή την ελπίδα ανακάτεψε στο μητρικό γάλα της και πότισε κι ανάθρεψε γιους και θυγατέρες.

Ο τύραννος πολλές φορές αφάνισε ολάκερους πληθυσμούς, όπως στην Πελοπόννησο μετά τα Ορλωφικά. Έπαιρνε κεφάλια άλλοτε με σφαγές, άλλοτε με το παιδομάζωμα κι άλλοτε με αλλαξο­πιστίες. Αν δεν υπήρχε η Πολύτεκνη Ελληνίδα Μάνα, η μεγάλη ηρωίδα του Γένους, να φέρνει και­νούργια βλαστάρια στη ζωή, το Γένος των Ελλή­νων θα είχε χαθεί. Κι η Ελλάδα θα είχε σβήσει απ’ το χάρτη και τη μνήμη των λαών, όπως κινδυ­νεύει σήμερα να πεθάνει από ατεκνία, έτσι άκληρη κι έρημη. Ναι, σήμερα, που όλοι μιλάνε για ειρήνη κι όχι για Λευτεριά. Προτιμούν την ειρήνη, να χαίρονται στην ησυχία της τον ευδαιμονισμό και την καλοπέραση, τις ηδονές του σώματος κι εκείνες που φέρνουν στον άνθρωπο ο υλικός πο­λιτισμός κι η καταναλωτική κοινωνία. Ενώ η Λευ­τεριά θέλει μόχθους και ιδρώτες, θέλει Θυσίες και ιδανικά!..»