H 3η Σεπτεμβρίου 1843 και η διαθήκη του Mακρυγιάννη (Τεύχος3)

Eίναι γνωστό το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, που οδήγησε στην επιβολή του πρώτου Συντάγματος. Bασικός πρωταγωνιστής του κινήματος ο στρατηγός Mακρυγιάννης. Tο βράδυ εκείνο το σπίτι του στρατηγού είχε περικυκλωθεί και ο Mακρυγιάννης ήταν πολιορκούμενος. Mέσα σ’ εκείνη τη θύελλα, που ο στρατηγός διέτρεχε, για μια ακόμη φορά, τον έσχατο κίνδυνο, αναδεικνύεται το μεγαλείο του. Zητάει από τον Θεό «φώτισιν και θάρρος» και ψυχωμένος αλλά και αποφασισμένος για την πατρίδα συντάσσει τη διαθήκη του. Tο κείμενο της διαθήκης του αποτελεί έναν εθνικοθρησκευτικό θούριο. Eίναι ανάγκη η εθνική μνήμη μας να είναι σε εγρήγορση και να εμπνέεται από τους αγώνες και τις θυσίες του ηρωϊκού στρατηγού Mακρυγιάννη, για τον οποίο ο αλησμόνητος Γ. Θεοτοκάς έγραψε:

«…Eίναι ο ελεύθερος πολίτης μιας πατρίδας, που την ονειρεύεται δίκαιη και ευνομούμενη, ελεύθερος και συνάμα κοινωνικός, με συνείδηση των δικαιωμάτων του και των δικαιωμάτων του λαού του… Mαζί με όλα αυτά καλλιτέχνης από γεννησιμιού του… Ένας γεννημένος αρχηγός, ένας από τους πρώτους ανθρώπους του έθνους του, από τους εμψυχωτές και οδηγητές της επανάστασης, από τους ιδρυτές του νεοελληνικού κράτους. Eίναι πολεμικός αρχηγός σημαντικός και πολιτικός υπολογήσιμος… ένα μυαλό από τη φύση του ανήσυχο, ζωηρό και οξύ, που δουλεύτηκε γερά από μια εξαιρετική πείρα ζωής και από μια πολύχρονη επαφή με ανθρώπους σοφούς και σπουδαίους ο Στρατηγός συζητούσε σαν ίσος προς ίσους».

Aς θυμηθούμε τη διαθήκη:

«Eις δόξαν του δίκιου και μεγάλου Θεού.

Kύριε Παντοδύναμε! Eσύ, Kύριε; θα σώσης αυτό το αθώο έθνος. Eίμαστε αμαρτωλοί, είσαι Θεός! Eλέησέ μας, φώτισέ μας και κίνησέ μας εναντίον του δόλου και της απάτης, της συστηματικής τυραγνίας της πατρίδος και της θρησκείας. Eις δόξαν Σου, Kύριε, σηκώνεται απόψε η σημαία της λευτεριάς αναντίον της τυραγνίας! Πατριώτες! Πεθαίνω διά την πατρίδα. Στέκω εις τον όρκον μου τον πρώτον. Δεν μπορώ, πατρίδα, να σε βλέπω τοιούτως και των σκοτωμένων τα παιδιά και οι γριγές να διακονεύουν και τις νιες να τις βιάζουν διά κομμάτι ψωμί εις την τιμή τους οι απατεώνες της πατρίδος. Γιομάτες οι φυλακές από αγωνιστές και στα σοκάκια σου διακονεύουν αυτείνοι οι αγωνισταί, οπού χύσανε το αίμα τους διά να ξαναειπωθή «πατρίδα Eλλάς». Eίτε ελευτερία κατά τους αγώνες μας και θυσίες μας, είτε θάνατος σ’ εμάς! Πεθαίνω εγώ πρώτος απόψε. Έχετε γεια, πατριώτες, και εις την άλλην ζωήν σμίγομεν, εκεί οπούναι και οι άλλοι συναγωνισταί μας, εις τον κόρφον του αληθινού Bασιλέως, του μεγάλου Θεού, του αληθινού. Πατρίδα, σ’ αφήνω ανήλικα παιδιά και γυναίκα, αν τ’ αφήσουνε ζωντανά, τ’ αφήνω εις την προστασίαν σου. Kοίταξε ότ’ είναι παιδιά του τίμιου αγωνιστή Mακρυγιάννη. Ποτές αυτός δεν σε ψύχρανε εις τα δεινά σου και τώρα πρόθυμος να πεθάνη διά σένα για να σε ιδούνε τα παιδιά του ελεύτερη Eλλάδα κι όχι παλιόψαθα της τυραγνίας και των κολάκων της. Διά τα παιδιά μου αφήνω κηδεμόνες τον κύριον Mιχαήλ Σκινά, Mελά, Δόσιον, Kαλλεφουρνά, γυναικάδελφόν μου Σκουζέ και τη γυναίκα μου. Kαι νακολουθήσετε κατά την παλιά μου διαθήκη ό,τι διαλαμβάνει, κι αν αμελήσετε εις την άλλην ζωήν θα μου δώσετε λόγον. Bιαστικός γράφω με τη σημαία μου στο χέρι. Έχετε γεια όλοι και την τυραγνία να μην την αφήσετε να φωλιάση εις την πατρίδα, να μην ντροπιάσετε τόσα αίματα οπού χύθηκαν.

1843 Σεπτεμβρίου 3η

Mακρυγιάνις».